E-book Kernenergie - Versie 1.01c

techniek een groots project uitgewerkt, waaraan duizenden wetenschapslui uit allerhande disciplines meewerkten. Het budget hiervoor was praktisch onbeperkt en het initiatief werd uitstekend beheerd en geleid, maar uiteindelijk had dit alles een sinistere doelstelling die met een strak tijdschema moest worden verwezenlijkt. Men wilde tijdig, en in elk geval vóór Duitsland, het fenomeen van de uraniumsplijting omzetten in de realisatie van het meest schrikwekkende wapen van alle tijden: de atoombom . Uit schrik voor spionage werd alles geheim gehouden en werkte men met codenamen en -begrippen, die zelfs nu nog gemeengoed zijn. De wetenschappelijke hoofdfuncties werden toevertrouwd aan talrijke Europees gevormde vorsers, waarvan een groot deel het nazisme of fascisme was ontvlucht. Eén ervan was Enrico Fermi , die tijdig uit het Mussolini-Italië was uitge weken. Samen met de Hongaar Leo Szilard (1898-1964) bouwde hij de eerste kernreactor. Men had gevonden dat bij de splijting van uranium niet alleen twee splijtingsproducten optreden, maar ook nog enkele nieuwe neutronen. In principe konden deze neutronen dus nieuwe splijtingen in uraniumatomen veroorzaken, en zo verder. Fermi had de mogelijkheid van deze 'kettingreactie' berekend. De neutronen die uit een splijting ontstaan, hebben veel energie en bezitten dus een hoge snelheid (20.000 km/s); om een redelijke kans op splijting te hebben moeten deze neutronen echter worden vertraagd tot zowat 2 km/s. Dit kan gebeuren door de snelle neutronen te laten botsen tegen lichte atomen (cfr. Sectie 5.6). Deze lichte atomen mogen echter niet te veel neutronen opslorpen door een absorptiekernreactie. De lichtste kern is deze van

73