E-book Kernenergie - Versie 1.01c

Kernen van zware waterstof of deuterium ( 1 2 D met 2 deeltjes in de kern: een proton en een neutron) kunnen met andere deuteriumkernen botsen, of met tritium ( 1 3 T met 3 deeltjes in de kern: een proton en twee neutronen, i.e. radioactieve waterstof) om een zwaarder element te vormen. De meeste aandacht gaat voorlopig naar de deuterium tritium-reactie (D-T), waarbij een heliumatoom ( 2 4 He: twee protonen en twee neutronen) wordt gevormd en een neutron vrijgegeven 1 . De werkingstemperatuur van de D-T fusiereactie is minstens zo'n 100 miljoen graden Celsius of zo ; slechts bij die temperatuur verkrijgen de deuterium- en tritiumkernen, die positief geladen zijn, voldoende bewegings energie om de onderlinge elektro statische afstotings krachten te overwinnen en na botsing met elkaar samen te smelten. In de waterstofbom wordt die hoge temperatuur verkregen door het laten ontploffen van een bijkomende kernsplijtings bom. Het probleem van de controle van de reactie stelt zich daarbij uiteraard niet. In de zon is het de zwaartekracht die Bij kernfusie wordt, bv. met behulp van magnetisme een plasma in bedwang gehouden, waarin twee waterstofkernen onder hoge druk en bij een zeer hoge temperatuur kunnen samensmelten tot helium. Hierbij komen gigantische hoeveel heden energie vrij.

1 De deuterium-tritiumreactie kan worden voorgesteld als: 0 1 n energie; de vrijgekomen energie zou 94.000 kWh per gram versmolten reagens bedragen, tegen slechts 21.500 kWh per gram gespleten U-235 1 2 D + 1 3 T → 2 4 He +

153