KERNENERGIE.Online (Simple Single Page E-Reader Version)

% op in natuurlijk uranium terwijl het U-238 (99,3 %) praktisch niet splijtbaar is. In 1941 hadden Glenn Seaborg en zijn medewerkers in het Lawrence Laboratory van de campus Berkeley (bij San Francisco) van de University of California door bestraling van uranium-238 een nieuw isotoop gevormd, het nr. 93 in de tabel van Mendeljev, dat door bètastraling desintegreert in nr. 94. Deze beide nieuwe elementen, nu echte transuranen, boden geen moeilijkheid voor naamgeving. Vertrekkend van uranium, naar de planeet Uranus, werd nr. 93 neptunium genoemd en nr. 94 plutonium, naar de planeten Neptunus en Pluto. Het gevormde Pu-239 is echter een uitstekende splijtstof, zij het een kunstmatige. Het Manhattan District Project heeft een dubbele lijn gevolgd, nl. enerzijds een bomontwerp op basis van Pu-239, dat door gewone chemische zuivering relatief gemakkelijk te verkrijgen is, en anderzijds een ontwerp dat steunt op zuiver U-235, hetgeen door verrijkingstechnieken, zoals gasdiffusie of ultracentrifugestappen, kan worden gewonnen. Beide bomtypes kwamen in 1945 ongeveer gelijktijdig klaar. Er werden in de USA drie geheime steden gebouwd, Oak Ridge, Hanford en Los Alamos, om op grote schaal uraniumverrijking of plutoniumproductie uit een kernreactor met natuurlijk uranium te realiseren. Nog vóór de bommen voltooid waren, was er in de USA een studiegroep belast met het uitzoeken van de meest geschikte, dus meest kwetsbare Japanse steden. De keuze viel op steden met een hoge bevolkingsdichtheid en met vele brandbare houten huisjes.

Hiroshima werd op 6 augustus 1945 door een verrijkte uraniumbom geteisterd en Nagasaki door een plutoniumbom

79