KERNENERGIE.Online (Simple Single Page E-Reader Version)

fenomeen van de kernsplijting, maar zijn in hun uitvoering en werking fundamenteel verschillend. Er zijn nog heel wat mensen die menen dat een kerncentrale een potentiële atoombom is, of dat zij in drie maanden tijd tot een militair wapen kan worden omgebouwd, hoewel deze laatste zienswijze nog weinig wordt gehoord in ernstige discussies. Toch blijft er in het Westen een vreemd angstgevoel waarneembaar, of tenminste een onwennigheid, wanneer kernenergie ter sprake komt. De vrees voor mogelijke zware ongevallen met een kernreactor, de verwarring met de Amerikaanse termen “ incident ” (anomalie of moeilijkheid zonder schade) en “ accident ” (een ongeval met materiële of lichamelijke schade), de klassieke (niet-nucleaire) ongevallen in een kerncentrale, het onwezenlijke van een onzichtbare straling, het grote probleem van het radioactief afval, dat wereldgrenzen en tijden overschrijdt... Het zijn alle elementen waarmee op sensatie beluste massamedia aardig aan bod komen. Een kritische, objectieve benadering is er zelden geweest, maar de nucleaire sector heeft deze zelf weinig gestimuleerd. Eerlijke voorlichting en open bezoeken hebben heel wat moeite om de smet van geheimzinnigheid en arrogantie uit te wissen. Want ook na de periode 1939-45 was geheimdoenerij schering en inslag. Na de militaire spionage, ook tussen de "bondgenoten", zou men zich wapenen tegen nationale en industriële spionage. Van 1945 tot 1965 was het weten schappelijke hoerageroep niet uit de lucht: de techniek werd tot halfgod verheven. De "atoomgeleerden" waren de priesters bij uitstek van de technische religie van

49