KERNENERGIE.Online (Simple Single Page E-Reader Version)

Bij de bepaling van normen en voorschriften stellen de twee grote internationale instanties op het gebied van de stralingsgevolgen (zie inzet) zich zo voorzichtig mogelijk op;

ze gaan uit van evenredigheid tussen straling en gevaar, ook bij de laagste dosis. Hoe meer iemand bloot staat aan straling, hoe groter de kans op kanker is. Omdat straling alleen de kans op kanker vergroot, spreken we over stochastische (kansgebonden) effecten.

De twee algemeen erkende instanties zijn de ICRP en de UNSCEAR. De ICRP, International Commission on Radiological Protection, werd reeds in 1928 opgericht om aanbevelingen op te stellen over de maximale stralingsdosis waaraan mensen kunnen worden blootgesteld zonder dat dit gevaar oplevert. De UNSCEAR (United Nations Scientific Committee on the Effects of Atomic Radiation) werd in 1955 opgericht, vooral om de gevolgen van de militaire proefnemingen na te gaan. De ICRP beveelt aan onnodige stralingen te vermijden en de ontvangen stralingsdosis zo laag te houden als volgens economische en sociale overwegingen redelijkerwijze kan worden bereikt (het zogenaamde ALARA -principe: 'As Low As Reasonably Achievable ' of "zo laag als redelijkerwijze bereikbaar is").

Een meerderheid van radiobiologen vindt nochtans deze benadering te streng. Verschillende onderzoekers hebben in bepaalde proeven zelfs aangetoond dat een lage dosis gunstiger is voor levende organismen dan een totale afwezigheid van straling . De betere groei van planten onder een lichte verhoging van gammastralen en de langere levensduur van ratten onder lichtelijk verhoogd stralings niveau werd aangetoond. Men vermoedt dat de oorzaak ligt in het stimuleren van het DNA-herstel. In een aantal studies

196