KERNENERGIE.Online (Simple Single Page E-Reader Version)

De verst gevorderde SMR-projecten zijn kleinschalige versies van de bekende kerncentrale: PWR-technologie en gebruik van uranium als brandstof. Deze PWR types werken ofwel zoals een klassieke reactor, d.w.z. ze komen integraal met eigen stoomgenerator, hetgeen hen groter maakt en minder makkelijk transporteerbaar van fabriek naar plant; of ze maken gebruik van externe stoomgeneratoren. De meeste SMR-concepten worden wél in één stuk geleverd. Deze SMR’s hebben kleine vermogens en worden soms ‘ nucleaire batterijen’ genoemd. Ze kunnen in principe direct elektriciteit leveren, van zodra ze op hun eindbestemming zijn afgeleverd. Een buitenbeentje is de eerste drijvende kernreactor , die in Rusland op 22 mei 2020 werd opgeleverd en naar zijn bestemming gebracht in Pevek (Chukotka regio in het noordoosten van Rusland, dichtbij de Noordpool). Deze Russische ''first floating nuclear power plant" – de Akademic Lomonosov , is gebouwd door Rosatom. Het ponton heeft 2 PWR-reactoren aan boord, draaiend op hoogverrijkt uranium, met een totaal vermogen van 70 MW. Het geheel is 140 m lang en 30 m breed, met een diepgang van 5,6 m. De geplande levensduur is 40 jaar, refuelling is voorzien om de 3 jaar.

Verscheidene landen hebben blijkbaar al hun belangstelling getoond voor het huren van dergelijke installatie.

Ook China is bezig met de bouw van een drijvende SMR, en ook bij het MIT (Massachusetts Institute of Technology) wordt er aan een eerste Amerikaanse drijvende reactor gewerkt. De kans is groot dat meer landen gaan volgen.

140