E-book Kernenergie - Versie 1.01c

Het ongezuiverde uraniumerts (waaruit radium werd gewonnen) zendt, net als radium, een straling uit die in een magnetisch of in een elektrisch veld in drie deelstralingen uiteenvalt: alfa-, bèta- en gammastraling. De gammastraling (γ) is uiterst kortgolvige elektromagnetische straling: zeer energetisch maar elektrisch neutraal. Bètastraling ( β ) bestaat uit snelle elektronen die uit de kern ontsnappen. De alfastraling ( α ), bestaat uit zware deeltjes die twee elementaire positieve ladingen dragen; de alfastraling werd later geïdentificeerd als een uitzending van heliumkernen (nr. 2 in de tabel van Mendeljev). Lord Rutherford (1871-1937) bestraalde bladgoud met snelle heliumionen, of alfadeeltjes, die door radium werden uitgezonden; de meeste alfadeeltjes gingen door het goudblaadje, maar een kleine fractie werd sterk afgebogen of zelfs teruggekaatst. Rutherford leidde hieruit af dat atomen bestaan uit een kleine 'kern' met positieve lading en waarin praktisch de volledige atoommassa is geconcentreerd; de ruimte errond is leeg, op de elektronen die er rondwentelen, na. Niels Bohr (1885-1962) verfijnde dit atoommodel in 1913, en Schrödinger (1887-1961) en Heisenberg (1901-1976) in 1925. Men slaagde er ook in om de elektrische lading van de kernen van diverse elementen te bepalen en vond dat het aantal elementaire ladingen van een kern overeenstemt met zijn atoomgetal of plaatsnummer in het periodieke systeem. Het was een periode van intense, bijzonder interessante wetenschappelijke discussies en interacties, met als eminent voorbeeld de 'Solvay Conferenties' die vanaf 1911 in Brussel doorgingen (cfr. Figuur 4-5).

64